Πώς να καταλάβεις αν έχεις ηρεμία ή απλώς έμαθες να μη νιώθεις.
ταν η συνείδηση σιωπά, κάτι είτε έχει γιατρευτεί — είτε έχει θαφτεί.
Η σιωπή μπορεί να είναι φως.
Ή σκοτάδι που έμαθε να μην ενοχλεί.
Η φωνή μέσα σου.
Αυτή που λέει: “Μη.”
Αυτή που λέει: “Ξέρεις ότι δεν ήταν σωστό.”
Αυτή που δεν φωνάζει – ψιθυρίζει.
Τη λέμε συνείδηση.
Τη θέλουμε καθαρή.
Αλλά συχνά τη σκεπάζουμε.
Με λογική, με δικαιολογίες, με συνήθεια.
Μέχρι που σιωπά.
Κι εκεί, πρέπει να ρωτήσεις:
Αυτή η σιωπή… είναι ηρεμία ή απώλεια;
Συνείδηση δεν είναι ένοχη φωνή – είναι ο καθρέφτης σου
Ο Σωκράτης, στην απολογία του, είπε:
«Η φωνή του δαίμονά μου με σταμάτησε – δεν μου είπε ποτέ τι να κάνω, αλλά πάντοτε τι να μην κάνω.»
Αυτός ήταν ο οδηγός του.
Μια φωνή αόρατη αλλά σταθερή.
Η συνείδηση δεν είναι αυστηρή μάνα.
Είναι καθρέφτης.
Δεν σε τιμωρεί. Σου δείχνει.
Δεν σε κατηγορεί. Σε αφυπνίζει.
Όταν όμως την αγνοείς ξανά και ξανά,
όταν κάνεις “λίγο τα στραβά μάτια”,
όταν πείθεις τον εαυτό σου ότι “έτσι είναι η ζωή”…
…κάποια στιγμή δεν μιλά πια.
Η σιωπή της συνείδησης έχει δύο όψεις
🟢 Η φωτεινή σιωπή
– Έρχεται όταν συμφιλιωθείς με τις πράξεις σου
– Όταν δεν έχεις τίποτα να κρύψεις
– Όταν νιώθεις ήσυχος, όχι απλώς ήρεμος
– Όταν πράττεις με ακεραιότητα
🔴 Η σκοτεινή σιωπή
– Όταν έχεις εκπαιδεύσει τον εαυτό σου να μην ακούει
– Όταν τα “έτσι κάνουν όλοι” έγιναν κανονικότητα
– Όταν δεν νιώθεις πια τίποτα για το λάθος
– Όταν η συνείδηση παραιτείται
Ο Ντοστογιέφσκι έγραφε:
«Η συνείδηση είναι βάσανο. Και ευλογία.
Όταν δεν σε πονά, να φοβάσαι – όχι να χαίρεσαι.»
Ο εαυτός που μαθαίνει να σωπαίνει… γίνεται ξένος
Η συνείδηση δεν φεύγει.
Κρύβεται.
Και περιμένει.
Μερικές φορές επιστρέφει στα όνειρα.
Άλλες φορές εμφανίζεται όταν βλέπεις κάποιον άλλον να κάνει αυτό που εσύ δεν τόλμησες.
Κι αν δεν την ξανακούσεις;
Γίνεσαι λειτουργικός, επιτυχημένος, αλλά απών απ’ τον ίδιο σου τον εαυτό.
Ο Κορνήλιος Καστοριάδης το έθεσε σκληρά:
«Η μεγαλύτερη ήττα είναι να πάψεις να θες να σκέφτεσαι.
Και να ζεις με έτοιμες απαντήσεις.»
Πρακτική Άσκηση – Η φωνή μέσα σου
- Βρες 5 λεπτά σιωπής μέσα στην ημέρα σου. Χωρίς ήχο, χωρίς οθόνη.
- Κλείσε τα μάτια και ρώτα:
— “Πού δεν ήμουν ειλικρινής σήμερα;”
— “Τι ένιωσα και το αγνόησα;” - Γράψε μία πρόταση που σε ενόχλησε.
- Κράτησέ την. Είναι μήνυμα — όχι εχθρός.
Η σιωπή της συνείδησης μπορεί να είναι το τέλος — ή μια δεύτερη αρχή.
Εσύ αποφασίζεις:
– Να την καλύψεις με θόρυβο και ρόλους
– Ή να την καλέσεις ξανά, σαν παλιό φίλο που δεν πρόδωσες, αλλά ξέχασες
Η πραγματική ελευθερία ξεκινά
όχι όταν “κάνεις ό,τι θέλεις”,
αλλά όταν ακούς τι σου λέει η φωνή μέσα σου – και δεν χρειάζεται να ουρλιάζει.